به گزارش مشرق، حمید نوحی، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:

ملتی که با مقاومت خو گرفته باشد همواره اسطوره ساز است. با همان مفهومی که ژیل دولوز در باره آن گفت " مقاومت آفرینش است" آیا فلسطین یکی از این ملت ها نیست ؟ دست کم به نظر مورخینی نظیر بارا بارا تاکمن که داستان منازعه فلسطین و انگلستان را روایت کرده چنین می نماید که سرزمین فلسطین یکی از مناطقی است که مقاومت و اسطوره آن هم در جریان سالها و بلکه قرن ها به‌هم آمیخته است.

مرحله اخیر نبرد که در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ یک سال پیش با حمله غافلگیرانه حماس به ساکنان نظامی مرزی درون اسرائیل در مراسم جشن و سرورشان آغاز شده بود به رغم ادامه کشتارهای اسرائیل به نظر می رسد رو به پایان باشد. نسبت به این حمله غافلگیرانه برغم خشنودی فلسطینی ها که سالیان دراز در رنج بی پایانی به سر برده بودند در ایران انتقاداتی وجود داشت . انتقاداتی که غالبا از سر بی مهری با نظام حاکم بود.

پویایی مفهوم شکست و پیروزی

شکست و پیروزی در یک واقعه برای دو طرف جبهه های انسانی مفهوم یکسانی ندارد. اکنون اقتصاد اسرائیل فلج شده ، حیثیت و چهره ای که اسرائیل به عنوان یک جامعه مستقل و آزاد ( ایستاده بر روی پاهای خود) و پیشرفته سرمایه داری با ادعای سوسیالیستی همچون یکی از جوامع غربی از خود ساخته بود که شهروندانش آماده جانبازی برای آب و خاک موطن خود تا آخرین قطره خون خود هستند، آسیب دیده است. اکنون تعداد زیادی از شهروندان اسرائیل که روادید دیگری غیر از اسرائیل در جیب خود دارند راه فرار را بر قرار ترجیح داده کسب و کار خود را رها کرده ، عنان مرکب خود را کژ کرده اند ، موطن اصلی خود را در شرایط بحرانی و خطیر برای زندگی ترجیح داده اند. آنها به سکونت گاههای اولیه و موطن اصلی خود که در آنجا دست کم از امنیت جانی برخوردار بودند باز خواهند گشت. قوم یهود حتی در ایران که اکنون دشمن شماره یک صهیونیسم جهانی به حساب می آید از امنیت جانی برخوردارند. مدارس و کنیسه هایشان و شغل و کسب و کارشان برقرار بود . در حالی که اکنون در اسرائیل بعضی از نهادها فلج شده ، به محض آن که آژیر خطر در شهرهای بزرگ به صدا در می آید وضعیتی که در چند روز وحشت و بالا گرفتن احتمال حمله ایران به وجود آمد ، کسب و کارها تعطیل و مردم به فرودگاه ها پناه می برند. کسب وکارها تعطیل ویا رها می شود، در حالی که فلسطینی جایی برای رفتن ندارد این است که در همان همان محل زندگی وکسب و کار خود، خود و فرزندانش یکدیگر را در آغوش می گیرند و آماده قضای الهی می شوند . آنها که زنده مانده اند از کوچک و بزرگ در زیر آوارها به جستجوی اجساد عزیزان خود ضجه می زنند تا از حال بروند. این است تفاوت دو وضیعت : یکی راه فرار را برقرار ترجیح می دهد و دیگری روی همان خاک به زیر آوار به اجدادش پناه می برد تا فرحی از راه برسد.

به این معنی اسرائیل در این نبرد شکست فاحشی خورده و فلسطینی سرخوش از پیروزی است. به این علت هواداران آمریکایی اسرائیل از قاهره به دوبی، از دوبی به قاهره در حال پروازاند تا شاید فلسطینی ها به وادار به پذیرش صلح کنند . صلحی که همچون صلح های پیشین کلاهی بر سر فلسطینی ها بگذارند که مفاد آن را هم اسرائیل اجرا نکند و هر بار در هر نبردی در نهایت این فلسطین است که بازنده می باشد. چنین بود دستاورد جنگ های پیشین: کمی پیشروی اسرائیل و تنگ تر شدن محاصره فلسطینی ها.

به نظر می رسد ، این باره فلسطینی ها سر بلند کرده اند و نمی خواهند نه در ظاهر و نه در باطن امر بازنده باشند ( نتیجه سازش های پیشین از ۱۹۴۸ به بعد را بر پرده سینما از جلوی چشم بگذرانید). در آخرین آنها که در غزه و لبنان و در جریان انتقاصه اول و دوم رو داد و فلسطینی ها به تنهایی در برابر هجوم مسلحانه و همه جانبه اسرائیل فقط با سنگ پرانی سه هزار شهید در انتفاضه اول و... شهید در انتفاصه دوم تقدیم کردند. این نابرابری جان ها همیشه وجود داشته، با این حال در نبرد اخیر تحول شگرفی در این رابطه نا برابر عینی و ذهنی به وجود آمده است: فلسطینی ها چه در غزه و چه در جنوب لبنان دیگر آن فلسطینی های جنگ های گذشته نیستند . تحول تسلیحاتی به ویژه در جنوب لبنان تحول تسلیحاتی و تاسیسات زیربنایی است .

اگر بنابرگزارش هایی باشد که حزب الله بیرون داده حیرت انگیز است. حتی اگر آن تصاویر از تونل ها و و تجهیزات مکانیکی داخل آنها هم ساختگی و اغراق آمیز باشد باز یک چیز محل پرسش و کنجکاوی است . در آخرین روز که اسرائیل تهدید کرد که لبنان رامی زنیم و با خاک یکسان می کنیم، چرا چنین نشد چه چیزی باعث خودداری اسرائیل در اجرای تهدیداتش شد؟ می توان حدس زد که این خود داری طبعا ناشی از احتیاط اسرائیل از درگیری با امکانات جدید موشکی و پهپادی حزب الله باشد که پیش از آن در صحنه عمل به اجرا در آمد و طی آن اهداف نظامی اطلاعاتی شمال اسرائیل در پاسخ به عملیات اسرائیل در آتش سوخت و گزارش های خبرگزاری هایی همچون بی بی پس شکی در وقوع آن باقی نمی گذاشت. پس از همین عملیات بود که تهدیدهای یک جانبه اسرائیل فروکش کرد. تا آنجا که که واقعیت های گذشته نشان می دهد اسرائیل در برابر هیچ چیز خبر زور تسلیم نمی شود.

از قضای روزگار بر خلاف گذشته یکی از عوامل انسانی باز دارنده اسرائیل در مجموعه دستگاههای تصمیم سازی بنابر گزارش کارشناسان نظامی خود اسرائیل هستند که در میدان حضور دارند. و به خوبی نیروها را سبک و سنگین می کنند . اسرائیل پس از سال ها یکه تازی در برابر جبهه مقاومت در جنگ اخیر که " هر کاری بخواهم می کنم " اکنون به حالت محاسبه و احتیاط رسیده .

جمله جالبی از آخرین کتاب امین معلوف توسنده مشهور فرانسوی لبنانی به ذهنم می آید که جای گفتن آن این جاست. او سختی با این مضمون می گوید:

جنگ ۱۹۶۷ کمر اعراب را شکست به طوری که دیگر قد راست نکردند . اما فتوحات بعدی اسرائیل او را در معرض تهدید قرار داده است. " من هر چه فکر می کردم نمی دانستم که این خطر و آسیب پذیری از کدام سو است .اما اکنون به گمانم چیزی دستگیرم شده که نشانه های آن در حال ظهور است.

و اما صلح یا آتش بس؟

در اصل صلح - پذیریش صلح - حرفی نیست که در این مقال نگارنده جز ترجیح اصل صلح بر جنگ سخنی بگوید. می ماند چگونگی صلح که البته جای سخن در آن زیاد است. اما نگارنده گمان می کند خود فلسطینی که تا این ها در آن شرایط سخت با همه پیچیدگی های آن مقاومت کرده و روی پای خود ایستاده اند، بهترین کسان ، بخوانید" صالح ترین " برای تصمیم در باره نحوه آن و جزئیاتش هستند . آنچه فقط نگارنده می تواند بر اساس مصالح بشریت با ارجاع به احکام و توصیه های دین اسلام بگوید " ترجیح صلح بر جنگ در هر شرایطی برای سعادت بشریت بهتر است" از قضای روزگار از آنجا که داستان نزاع فلسطین و اسرائیل امروزه تبدیل به نزاع خیر و شر ، نزاع سعادت و شفاوت بشریت شده ، به نظر نگارنده ابزار ( وسیله ) محو آن نیز باید بر اساس فلسفه رویارویی خیر و شر باشد- نیروی خیربراساس فلسفه های موجود در تاریخ تمدن بشریت اعم از الهی و غیر الهی برپایه اعمال زور و قدرت نیست بر اساس ایجادفرصت تنبه است که پیامبران مگر در موارد خاصی به غیر از آن تن داده اند. کلام آخر این است که خیر و شر در هستی دلادل اند . نمی توان مرزی هندسی یا تصنعی ( غیر طبیعی) میان آن ها ترسیم کرد . اسطوره های آفرینش از اول خلقت حاکی از این دلادلی است. دلادلی خیر و شر ، شر را با شر نمی توان برانداخت.

در قضیه فلسطین خود فلسطینیان صالح ترین کسان در باره تصمیم در باره جنگ و صلح اند. روش های پیامبران حاکی از ترجیح صلح با همه بهای آن بر جنگ است. با این حال با توجه به ماهیت و سوابق اسرائیل به نظر می اید موضوع قابل پذیرش برای فلسطینیان آتش بس است و نه صلح !

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.